i.
Kon
kanus-a ko
nihunong,
mao po’y imong
pagsugod
og
kiyod. Nabinat ko
sa imong pagkapyot
ug nipadayon pod ka
sa pagkapyot.
Ning
higayona,
palaman ra ko
sa imong duha ka paa.
Sa imong ngabil,
napuga
gyod akong abaga
samtang gipulihan
sa imong gininhawa.
Nabungol na
ko
sa
imong inagulo.
Apan sa dihang gililoan
pagtila, mial-al ko.
Dayag ang sulirap
sa
imong panan-aw
inig pas-ok
nimo
sa kinlaw nga baraw
sa akong bugan.
Aguroy!
Nabalintong
ang kuwarto
dihang nasintada ko
sa suhito
mong
pagsagunto.
Matag pantok
nasamot ko’g kaluklok
sa
higdaanan.
Bisag
tuod nalit-ag
sa imong kabug-at,
mikapyot ko nimo
daw gabitay
sa pangpang
sa
hubag mong dughan.
Dinhi pod sa akong dughan
nalakrahan og patik
sa kalumo sa
imong paghapak
ug
pagkumkom. Imo dayon
gipuwas ang pungpong
sa mong buhok.
Ug sa akong
panan-aw,
mora
ka’g pati
nga nakalingkawas sa hawla:
nag-alindasay’g kapakapa
duyog sa imong paghingal.
Nagkab-itay
tang duha
ug atong atngal midikit.
Nagbalod-balod
ang binag-id
sa dughan,
bugan
hangtod
miiktin,
miigking,
mikirig,
nakilat,
nasiak
mibugwak.
Samtang ikaw
misibaw—
nikawan
ngadto sa
kawanangan—
ako mibusikad ngadto
sa nagkatag
nga kabituonan.
ii.
Kabisado
na ta. Kabisado na
sa mga ingon
ining
eksena—
galimod lamang
sa kahilom.
Naminawra ta
sa kukabildo
sa atong
kumingking
nga nagpaseyo sa boulevard
sa imong
tiyan. Arang-arang pa
tingali
ilang lakaw kaysa gipakita
sa liking
samin sa bungbong,
diin tataw
ang tanang nangakatag.
Tingali,
nipatim-aw nga ingon ani na ta
katipak nga
gaabot gihapon
ining matang sa pagsabot.
Ug kalit ka
nibagutbot
sa extra kilo nga nadugang
sa akong
bilbil.
“Tambokikoy
na man ka, doy!”
“Ikaw pod,
hubag na imong tutoy.”
Ug gitubagan
dayon ko nimog hapak
nga gipakapinan pag tanday-tanday.
Sa
atong kahawoy, mikagay
ang kalaay dinhi sa higdaanan.
Sa tanang buot untang pakisawon
sa higayon, niuyon lang ta
dihang naghabol ang kahilom.
Mintras wap-a nibagting ang takna,
naunlod ta sa isig-usa natong unod.
iii.
Ugma,
mopadayon lang gihapon ang takna.
Wala
ta’y ibilin nga saad sa isig usag-usa.
Ugma,
igo lang hilam-oson kining kagabhion.
Mogawas
ra ta sa kuwarto. Gaalsa lamang
sa
tagsa-tagsa natong kabug-at. Way pulong
bahin
sa panamilit nga mopilit sa hunahuna.
Ugma,
mangutingkay napod ko’g pulong
sa
wanang samtang gahayhay’g mga sinina
para
sa sunod semana. Ug walay mansa
ug
buling mabilin gikan ining panag-uban.
Ugma,
ang imo lang magasto maoy palaliton
sa
bag-ong sayal nga hagbay mong gitinguha
sa
Forever 21 o kaha panggatas sa baba
nga
gapaabot sa inyoha. Ugma lahi na pod
nga
dagway atong ipakita. Lahi napod
nga
mata nga modagit sa atoa.
Lahi
na pod nga kamot atong mahawiran.
Lahi
na pod nga ngabil atong malambigitan.
Lahi
na pod nga sugilanon atong madunggan
ug
lahi napod nga kalipay ug kasakit
akong
mabalak. Lahi ra gyod ang ugma.
Mao
gyo’y gibalikbalik nako’g ingon
sa
akong kaugalingon samtang gatutok
sa
kisame. Mohilam-os unta ko daan
apan
nabati ko ang imong pagkapyot.
Daw
naalimungawan, nilingi ka nako.
Mihunghong,
“ayaw lang usa. Ugma na...”
Mihunong
ang takna. Sa akong katingala,
ayha
pa ko nakabantay sa lamok
nga
taod-taod na gapista
sa
atong unod. Ug gisubayan
nalang
nako ang naandang huni:
diha
sa nihit nimong paggimok
ug
pagyamyam samtang gahinanok
dinhi
sa akong dughan.
-- TON DAPOSALA Cagayan de Oro City, Philippines
No comments:
Post a Comment