10.01.2017

kaluha


Niulan na usab gabii ug napuno na pod 
Ang mga lim-aw sa tubig.
Nakita ko na usab ang akong kaluha sa pagtambo ko
Sa lim-aw human sa ulan.
Tin-aw kaayo ang iyang hitsura nga mopahiyom kanako
Sa iyang luyo labing bughaw ang langit,
Miulbo ang dagkong kumyulos nga mga panganod
Sa iyang kapunaw-punawan
Kanunayng sidlak ang iyang adlaw.
Usahay may panon sa mga langgam nga molatas sa iyang kalibotan
Gikan sa, labing siguro, mga dagkong kalasangan,
Ug ang mga pati nga may igong pag-inusara
Gikan sa simboryo sa iyang simbahan.
Lahi sa akong puluy-anan dinhi--
Sa akong luyo sayod ko-- ang naghuot nga mga barong-barong,
Sa unahan mga gagmayng eskinita
Diin nagsagol ang mga tai ug dugo,
Ug sa kapilyang gamay, kanunayng gisugalan,
Kanunayng gibilaran,
Ug kining mga buslot nga yuta, may mga balang gitipigan.
Human sa bunok, mopakita siya kanako
Kanunayng mohupay, kanunayng huyo.
Gihuwat ko ang panahon nga mapapas kining nag-ulang kanamo
Sa iyaha ug akong kalibotan,
Ang iyang kalibotan maako,
Ug tingali siya maakǒ, ug ako masiyǎ,
Ug sa ingon niana, ako o siya,
Mahanaw.


-- ESTER TAPIA                                                                                                                         Kathmandu, Nepal

No comments:


Daghang salamat sa mga maniniyot nga gapaambit sa ilang mga hulagway sa Google ug Flickr.