Nagsud-ong ko nimo samtang imong gibugsay ang sakayan.
Matag tuslob sa imong bugsay sa dagat
Molakra ang dakong unod sa imong abaga
Ug mahula ang imong likod sa labing lami nga pagkatunga.
Mokabig ka sa wala,
Mokabig ka sa tuo
Apan sa usa ka padulngan lamang nimo gipalawig
Ang sakayan nga duha ang katig.
Kon mahikapan sa sidlak sa adlaw ang imong buhok
Mokilabkilab ni labaw pa sa pagkidhat-kidhat sa dagat
Sa udtong tutok.
Nanurok ang dagkong singot sa imong hubo nga lawas
Samtang imong gihilot ang dagat sa imong bugsay.
Moambak ang sakayan sa matag higayon
Nga mosiaw ang balod sa lapad nga kadagatan;
Apil nga musayaw ang mga katig
Nga suheto nimong gipakalma sa imong mga kabig.
Ikaw ug ang imong sakayan
Sa lapad ug bughaw nga kadagatan
Mogilakgilak ang tinguha
Paglahutay sa pagbugsay paingon sa hunasan
Sa kahuwasan.
-- CARINE ERA M. ASUTILLA
Cebu City, Philippines
No comments:
Post a Comment