Ang babayeng nagyaka sa pultahan sa simbahan
Nagyawyaw sa dihang akong gitunolan
Og limos ug bulsita sa pagkaon.
Nagbagulbol siya sa akong gisul-ob
Nga pulang sinina kay kuno kini
Kolor sa yawa.
Kalkag ang iyang buhok, itom ang kuko,
Ug nanglagom ang mga mata,
Mitalikod ug miatubang siya sa sulod
Diin ang mga anino nakighagwa kaniya,
Naglakbit matag karon ug unya
Og mga panultihon kabahin sa bulok
Ug kaputli sa bulok.
Wala na’y makalugit kaniya
Diha sa posteng iyang giluklokan.
Wala’y tinaginting sa sensiyo
O kahumot sa ginamos
Nga mobaid sa iyang gininhawa.
Ang mga anino kanunayng
Nagbitad ug nagdani kaniya
Ngadto sa ilawom ug ilawom pa gyod
Diin ang tanang pangindahay
Ug tanang kahadlok, ang tanang bulok
Ug kawalay bulok, usa ra.
Tuod man, ang tumang paghikalimot
Irong walay tag-iya, nakasimhot
Og mora’g tam-is, mora’g dunot,
Mipaduol ug milubog sa iyang tiilan.
-- ESTER TAPIA
Kathmandu, Nepal
No comments:
Post a Comment