Karong gabhiona, nagpungko ko daplin sa abling bintana
ug nagbasa hangtod nahanaw ang kahayag ug ang libro
wala na'y kalainan nga kabahin sa kangitngit.
Sayon ra unta nako ang pagpasiga sa lampara,
apan buot nakong sakyan kining adlawa paingon sa kagabhion,
lingkoran nga mag-inusara ug pahamison ang di mabasang panid
pinaagi sa luspad ug abohon nga kalag sa akong kamot.
(hubad sa Iningles nga balak ni Ted Kooser)
-- MICHAEL U. OBENIETA
Topeka, Kansas, USA
2 comments:
" hangtod nahanaw ang kahayag ug ang libro
wala na'y kalainan nga kabahin sa kangitngit"...
I love those lines...
Just past dawn, the sun stands
with its heavy red head
in a black stanchion of trees,
waiting for someone to come
with his bucket
for the foamy white light,
and then a long day in the pasture.
I too spend my days grazing,
feasting on every green moment
till darkness calls,
and with the others
I walk away into the night,
swinging the little tin bell
of my name.
Post a Comment