Gibawon baya nako ang iyang kagutom
bisan gadig-ab akong dughan sa mga talan-awon
taliwala sa New York. Ting-init kadto.
Wala’y nakaila nako, sama niya, sa paglatagaw ko
didto. Hastang sugwak sa akong laway
labaw pa sa akong singot kay hapit maungot
sa tutonlan ang akong kalimutaw dihang
gisalipdan ko sa salibo gikan sa galayat nga tubod
sa pusod sa Washington Square diin intawon
gisanapan ko sa iyang kauhaw kay nasiplatan
ang mga gabuy-od sa balilihan, ga-bikini
nga nakig-indig sa mga inday ni Gauguin.
Gianinohan sila sa huyohoy gikan sa gaalirong
nga kakahoyan. Lagmit sila’y gipahinungdan
sa gahuyatid nga lanog sa mga musikero nga buot
mobuntog sa kalaay, gahuwat nga motaligsik
ang mga sinsilyo sa ilang tungod. Wala nila tagda
ang tig-ik sa mga bata nga wala’y kutas gaduwa-
dangop ubos sa landong sa tubig, wala katilaw
sa ting-ulan sa atoa nga sagad pakapinan
og baha. Kanunay lang maanod ang mga saag—
iring, iro, ug ilaga. Ug tuskig silang maghuwat diha
sa kadaplinan. Magbusdik ilang tiyan.
-- MICHAEL U. OBENIETA
Topeka, Kansas, USA
No comments:
Post a Comment