2.23.2011

hubad sa balak ni Simeon Dumdum


Kahibalo ang mata kon unsa'y umaabot
Ug busa igmat
Kining nanalipod sa kaugalingon--ang tabon-tabon
Mahimong sama kanipis sa sida,
Bilo nga labaw pa sa taming,
Apan atubang sa
Paspas gasingabot nga dagom
Kun hagsa nga tubig, o
Halok, kini motak-op sa kaugalingon,
Unya ang handurawan
Mopuli, kon dili ang katulogon--
Wala, gani, molukob
Sa gakipatkipat nga tabon-tabon nga paspas
Labaw pa sa gapungasi nga damgo
Sa uwan.


(gikan sa Inenglis nga balak, "Why I Wear Shades")

-- MICHAEL U. OBENIETA
Topeka, Kansas,USA

1 comment:

rsb said...

The eye knows what’s forthcoming

And so instinctively

Defends itself—the eyelid

May be as thin as silk,

A veil more than a shield,

And yet in the face of

A fast approaching pin

Or falling water, or

A kiss, it shuts itself,

Then the imagination

Takes over, if not sleep—

Nothing, in fact, will close

The fluttering eyelid faster

Than the inexorable dream

Of rain.


Daghang salamat sa mga maniniyot nga gapaambit sa ilang mga hulagway sa Google ug Flickr.