nga mga adlaw, labi na niadtong katuigan nga dayag
diha sa mga kunot sa agtang sa akong lola
nga wala gyod magdahom karon sa bag-o namo
nga pinuy-anan dinhi sa langyaw nga dapit
diin madanihon bisan ubos sa dag-om
diha sa langit nga daw napasmo sa adlaw.
Tataw nako karon sayo sa buntag ang mga liti
sa dalan. Usahay mapatik dinhi, tadlas sa gatuaw
nga katugnaw sa hangin, ang mga tunob
nga sama sa lapok inig labay atong puti
nga tigulang. Hain na kaha nasaag iyang kalipay?
Giduaw tingali iyang mga apo.
Sa una, labi na’g tingduaw sa unos, walay gahom
ang dag-om samtang giandam sa akong lola
ang dagko nga kawa ug kaldero. Nagluto siya’g biko
aron iparis sa siyakoy nga sama sa akong tudlo
ang gidak-on. Ug aron dili madunlan akong paglad-ok,
naa sab ang dinukdok nga luy-a gapanaghoy
sa gamayng takuri. Kinsa’y gadukdok sa lubot
sa kaldero, ug nganong napiyahok kini?
Nasiplatan nako ang tubag sa kandiis, diha sa wala
nga bahin sa gakunot nga aping ni lola, nga nagpalawom
sa iyang pahiyom ug nagdan-ag sa iyang panagway.
Sa gamay pa ko, tinudloan ko unsaon pagtambol
sa luwag og kaha aron pukawon ang mga nahikatulog
samtang garisiko akong lola sa kinaham namong biko.
-- DENNIS S. SARMIENTO
Maryland, USA
No comments:
Post a Comment