sininang
puti, apil ang inyong pagkanaa.
Apan ako
nagtuo pa kaninyo,
mga tigbutyag.
Kon asa ang
kalibotan gibali-bali, didto
sa kalado nga puno sa bituon ug mananap,
kamo
nagpasiyu ug nagtandà
sa gisaligang
mga tinahì.
Mubo ang inyong
pagduaw dinhi,
panagsa sa kaadláwon,
kon tin-aw ang langit,
sa huning
gisabat sa langgam,
sa kahumot sa mga mansanas inig sawop sa adlaw,
kanus-a ang
kakahoyan gisilawan og orasyon.
Matod nila gigamà-gamà
lang kamo.
Apan para
kanako, dili kini
madanihong
pangatarúngan. Gigamà pod ba
sa tawo ang
ilang pagkatawo?
Ang tingog—walay
duda nga pruyba.
Kini manaa
lang sa mga binúhat nga hayag,
walay
kabug-at, nagkapakápa—
ug nganong
dili?—gibakosan og kilat.
Kanang tingoga nadunggan na nakò
kanunay sa
akong pagkatulog.
Ug ang kahibudngan,
ako makatuhog-tuhog
sa ilang
gipulong sa laing sinultihan,
sa ilang súgò
kun hangyò:
nagsingabot
ang adlaw
ug adlaw pang
láin,
buhata ang
imong mabuhat.
(hubad gikan
sa balak ni Czeslaw Milosz)
-- JOHN B. LABELLA
New Jersey, USA
No comments:
Post a Comment