sui generis

Usa kini ka pakapin nga adorno, o kaha dulaan. Sama kadak-a sa kamot sa puya, hinimo kini sa plastik nga baratohon. Medyo hait ang mga ngilit niini diin moakob ang tabon  sa bayanan. Berdeng pughaw ang kolor, ang mga sipyat sa pagmiskla sa pintal nagpormag bulibol nga daw mga pilok sa babayeng mubog lupad. Pag-abli niini mamatikdan nga pag-od ang mga bisagrang asero, gasinaw, walay taya. Sa sulod adunay salamin. Kon pila ka kilid dili ko na mahinumdoman.  Segurado gyod hinuon ko nga dili kini kwadrado. Kon nabuksan na, kining walay pangalan nga dulaan mohiklad og uban pang mga parte ug—palihog sud-onga!—human nimog hilam sa kuotong mga gingi aron mapalibkas ang tanang nagsiwil nga mga lugpit nga wala magkahinukod, nga morag mga bangkil sa baboy ihalas, aduna kay makitang himan nga maanindot tan-awon, hitsas sa mga kable ug plaka,  susamag piyano, susamag ginhawaan sa irkon. Ikaw nay hukom. Makapahimuot tan-awon, labi nag ipatong nimo kini sa lamesa ibabaw sa kinuriskurisang mga papel diin nahisuwat ang walay hinungdan nga mga balak. Kon mamalandong ka sa inosente nga katahom niini daw mahatagan kag rason aron dili una mosulat, bisan sa kasamtangan lang, mahitungod sa makalilisang nga mga panghitabo nga nagpunsisok sa imong handurawan.

-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO

Manila, Philippines