Kon ang imong mga mata dili bulok sa bulan,
sa adlaw nga puno sa kulonon, ug buhat, ug kalayo,
kon bisan nasikop wala ikaw molihok sa liksi nga grasya sama hangin,
kon dili ikaw ang samala nga semana,
dili ang makadiyot nga dalag
sa dihang mokamang ang otonyo diha sa mga bagon,
ug dili ikaw ang pan nga sa humot nga buwan,
gimasa, gabisbis sa iyang harina latas sa langit,
oh, akong pinangga, dili tika higugmaon sama niana!
Apan sa akong paggunit nimo nagunitan nako ang tanang naa--
balas, takna, ang kahoy sa ulan,
tanan nabuhi aron ako pod mabuhi:
sa wala'y paglihok masaksihan nako ang tanan:
sa imong kinabuhi makita nako ang tanang nabuhi.
(alang kang Lawrence “Lala” Vega)
Gihubad ni:
-- TON DAPOSALA
Cagayan de Oro City, Philippines
No comments:
Post a Comment