Mga ilaga, ulod, mga tanaman nga dapawon ang naghari niining asul nga kangiaw. Nianang hibat nga mga bentana wala nay mga inahan nga kuwadrohon sa kabuntagon. Nahipos na ang mga duyan, gianay na ang mga sagbayan nga gitakgosan sa nagkagabok nga pusod sa buhilaman. Ang tanan kabahin na lang sa yabag nga sonata nga itago ta lang sa kinal-angan sa kahilom. Sa unahan, ang uwang sa iro mokuyog sa ban-ok nga kahaw-ang. Dinhing dapita, iro na lang ang maantigong mahigugma.
Tan-awa, kanang siot nga kabugangan sa dalan nga dili ug dili na matultolan, paingon sapa nga daw ikog sa mangtas nga bungtod. Ah, dalan paingon sa pagkasaag.
Sa ilang pagbiya, kinsa ang nawad-an? Ang balangay nawad-an sa iyang lumulupyo. Apan ang mga lumulupyo nawad-an usab sa ilang balangay.
Sa kasingkasing sa namiya, ang ulan nga dugo magpadayon. Sa biniyaang balangay, ang ihalas nga mga tanom padayong manubo. Ug sa paglabay sa panahon, ang lasang— ang lasang mosuyla sa kasingkasing sa tanang buot mohandom...
-- OMAR KHALID
Metro Manila, Philippines
No comments:
Post a Comment