Ang kamingaw dinhi sa akong panimalay
makamatay. Makakutaw sa akong hunahuna
nga nanginahanglan og kasayoran. Kamatuoran.
Nagpakabana pa unta ko kadtong kusgan pa
ang akong bagtak: makatamak gud ko
sa bisa’g asa nga bukid. Kaniadto, mora gud ko’g
alilawa nga mora’g si kinsa’ng makalatay
sa kilid-kilid. Apan karon, layo na kaayo ko
sa akong tuyo. Hunong na. Magpuyo na lang!
Lisod na kaayo karon ibangon, samot pa kon
mosugmat ni’ng sakit nako’s batiis sige’g
ilis-ilis og tambal. Wala. Nisawop na lang
ang adlaw. Gikawkaw na nako ang akong
handumanan apan wa' ko maglaom nga
mabalik pa ang kaniadto. Kon naa pa unta’y
higayon, akong paliton kadtong sinina
nga dugay na nako gidumtan. Apan karong
gabhiona adto na lang ko sa higdaanan nako,
maghinuktok hangtod motiurok sa kaduka.
-- MIGUEL ANTONIO B. GARCIA
Zürich, Switzerland
No comments:
Post a Comment