(alang kang Dan)
1.
May mga triangulo sa bituon;
may mga pikas nga nawong sa bulan.
Ang mga karton nga gidasok
sa batang lalaki ug babaye
sa mga lungag,
sa kawalaan,
mga bulok ug porma nga mohaom
motim-aw lang
kon mahulma, motunga
sa kaulahian.
Ang duha ka batang nagduwa
nagyaka ubos sa nitso sa ilang inahan.
2.
Tingali moabot ang panahon nga basig
dili ko na mahimo ang pagsabot,
nga maminaw ko apan
wala ko’y madunggan
way silaba o ritmo
nga masango sa akong dunggan
o akong mailhan.
Ang tubig mohaplos sa akong mga tudlo--
dili maihap nga mga tulo
nga mosagop sa mga bapor ug sakayan
sa lawod--
nga dili ko mamatikdan,
molawig subay sa walay kataposang
sirkulo sa kalibotan.
3.
Kon mangita ta’g mga sumbanan
ug moingon
mao kini ang linya sa silik sa bituon
o ang tabas sa mga konstelasyon
sa awit nga dili madutlan;
kon ang atong panan-aw mohabol
sa nanagsumpaki, nagsapaw-sapaw
nga kapunawpunawan,
ug dili ta malumsan sa akto
sa pagsubay sa panahon;
kon magpakagamhanan ta
ug kon malagbas nato ang tanang mga utlanan,
o kon matultolan ang topograpiya
sa kahayag ug kangitngit;
makadakop sa matag tuno, kasikas,
nga nasangit sa matag kilab sa panahon–
makahatag og mga ngalan
nga nindot paminawon: Venus, Jupiter, kaluha;
sigon sa luwag sa atong kahibawo,
ug mopaila kanato sa kagamay sa luwag
sa atong kahibawo,
ning kawa nga dili matidlom.
4.
Ang batang lalaki ug babaye
seryoso kaayong nangita sa mga bahin sa puzzle,
diha sa kawad-on sa mga pulong,
kining pagpihig-pihig,
kining pagsibo,
pagsukod sa mga bulok ug porma
diha sa dili matugaw’ng takna,
kining tiunay nilang kabilin.
-- ESTER TAPIA
Kathmandu, Nepal
No comments:
Post a Comment