Sa akong paglakaw pauli, nakasikop kog duha ka banak sa tin-aw nga kanal subay sa kalsada. Akong gipahiluna ang buhi pang isda sa gilumot nga baril tungod sa sandayong sa kilid sa pultahan sa balay. Sulod sa balay, maoy ilang pagsugod ug patokar sa karaang mga video sa gagmay pa ang mga bata. Sa akong paglahos didto sa tugkaran sa luyo, akong nakit-an si Papa nga way tingog-tingog ug way lingi-lingi nga nagsip-ak og lipak. Natingala ko kay katloan na ka tuig ang milabay sukad siya mibiya ning kalibotana. Sa balason nga yuta diin nagdanaw ang bag-o lang mitadlas nga ulan nahilubong ang pipila ka paresan nga tsinelas. Dia ra man diay ni sila. Ang uban maayong pagkalubong, samtang adunay igo lang natabonan sa diyotayng bunbon. Gitagsatagsa ko silag kulitog ginamit ang kumagko sa wala kong tiil. Dili matukib ang akong kahimuot sa dihang nakita ko nga bisan tuod and uban hilis na, ang tanan naay pares. Nangtingsi daw tambaloslos, mipadayon ko ngadto sa lagkaw sa utlanan sa among yuta diin akong giutingkay ang maleta nga puno sa giagup-op kong mga kwaderno sa balak. Segurado kong ako ang tagsulat bisag nasayod ko nga sa nagsapawsapawng kakulian sa akong kinabuhi wa ko kalugar pagpuyo aron hubiton ang akong gibati.
-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO
Dubai, United Arab Emirates
No comments:
Post a Comment