kabisdak: putos sa akong pagtabok

7.23.2009

putos sa akong pagtabok

Sa balwang nianang gamayng bentana
Pagatutokan mo na usab
ang nagpasalipod kong kahilom.
Pagalab-ason mo na usab ang kataposang
hagawhaw sa mga aninipot; niadtong
kausa kita ang mga latagawng alibangbang—
Dili na mahinol sa init mong mga ngabil
ang kakilas sa akong kalawasan.
Kanang maong pultahan
bentana usab sa imong padulngan—
Nalisang ka ba sa dugay mo nang nahisayran?
Motuo ka: ako ang pamatuod sa usa ka
kamatuoran. Nga dakong bakak ang
katahom sa mga orkidyas.
Ako ang kahilom nga
nagagikan sa nag-unawop nga kandila—
Ako usab ang kahilom nga nanimuyo
Sa taliwa sa langit ug yuta.

Gipatam-is na ang kape
Sa tab-ang mong luha ug pahiyom.
Kataposang panaglalis na usab
Sa kinabuhi ug kamatayon.
Ang alas dose nagsugod na pagbagting.
Ang kampanilya langas sa iyang tililing

Napahiluna na sa akong maleta.
Ang atong gugma, ang sugilanon
sa atong mga katawa, ang mga daklit
nga gipanghapyod kaniadto sa atong mga tudlo.
Motabok ako sa suba. Ug pihoon kong
di ako malumos. Moubog ako sa baha,
sa bul-og niining panahon, ug sa pikas
tampi, mohaw-as ako bisan pag nasayod kong
labnaw ang kape, ang kahilom mas makuptan
Sa dapit nga walay mga pultahan…

-- OMAR KHALID
Medellin, Cebu, Philippines

No comments:

hagit sa handurawan

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."

-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."

matod nila, mando nato

"What could I say at all without my roots?... What could I say without coming to ground?... and I took no journey other than the return."
-- Pablo Neruda

"And the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time."
-- T.S. Eliot

"The work of language deserves our greatest care, for the tongue’s fire may devour the world, or may light the way."
-- Scott Russell Sanders

"Memory that yearns to join the centre, a limb remembering the body from which it has been severed, like those bamboo thighs of the god… The personal vocabulary, the individual melody whose metre is one's biography, joins in that sound, with any luck, and the body moves like a walking, a waking island."
-- Derek Walcott

"We ascend, from the infinite pit of our perceptions, to the finite life of words."
-- William Bronk

salo-salmot

Ari mo! Ambi, atong tilawan ang imong tampo. Palihog ipadala lang ang tinagik nga balak ug sugilanon ngadto sa geemyko@gmail.com.

Kinahanglang bag-o pang haon ang mugna nga imong buot idalit. Ang tigpasiugda ug tigdumala (moderator) niining balayan gapanilap sa katungod nga mopili ug modumili sa tampo. Tugotan pod unta siya og higayon nga mosugyot pagdugang og asin kon matab-angan usahay, pasabwan kun paughan gamay imong hinukad. Mao'y tumong ining balayan ang mamugnaong paghalingay ug pagsaw-anay sa atong gidalit. Kon gibalibaran, palihog ayaw og tyabaw. Ayaw tawon pamaak. Lagmit wala lang mobukal ang lana sa tigdumala kabahin sa timailhan sa tinuod nga wakwak.

sa makausa pa

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."
-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."