kabisdak: matag sayo sa buntag...

9.16.2013

matag sayo sa buntag...

... sa may da'n Colon, maihap man siguro nimo ang mga jeep nga manglabay. Mamatikdan pa tingali nimo ang mga gagmay nga agi ug disenyo sa mga suwat sa mga placards. Maklaro pa siguro nimo kon asa padung ug gikan ang mga sakyanan. Matagad sab nimo ang gakos sa usa ka lalaki ngadto sa iyang uyab nga nagtupad ug lingkod sud sa jeep. Sa may unahan, mahimong tin-aw ang imong panan-aw sa usa ka dalaga nga nagsudlay sa iyang buhok pinaagi sa iyang mga tudlo. Tingali sa susamang mga orasa, luag ang tanan. Adunay higayon ang mga mata ug huna-huna sa pagdagan-dagan. Busa inig abot sa kahapunon, manggawas ang dasok sa tawo. Banha ang busina sa mga sakyanan. Ug basin malumos ang imong panan-aw samtang suwayan nimo'g sukod ang gintang sa gatosan ka mga lakang nga nagpaspas. Ug tingali nianang orasa wala na'y gamit ang kahawan kay hinay-hinay kining mopiot sa imong atubangan. Kay sa oras nga sama niini, mohuot ang da'n Colon ug ang siyudad samtang pugos niining gilangkob ang atong kalawasan lakip sa atong gihuna-huna, mga kahadlok, mga damgo, mga pangandoy...

-- JESSREL E. GILBUENA
Bantayan, Cebu, Philippines

No comments:

hagit sa handurawan

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."

-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."

matod nila, mando nato

"What could I say at all without my roots?... What could I say without coming to ground?... and I took no journey other than the return."
-- Pablo Neruda

"And the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time."
-- T.S. Eliot

"The work of language deserves our greatest care, for the tongue’s fire may devour the world, or may light the way."
-- Scott Russell Sanders

"Memory that yearns to join the centre, a limb remembering the body from which it has been severed, like those bamboo thighs of the god… The personal vocabulary, the individual melody whose metre is one's biography, joins in that sound, with any luck, and the body moves like a walking, a waking island."
-- Derek Walcott

"We ascend, from the infinite pit of our perceptions, to the finite life of words."
-- William Bronk

salo-salmot

Ari mo! Ambi, atong tilawan ang imong tampo. Palihog ipadala lang ang tinagik nga balak ug sugilanon ngadto sa geemyko@gmail.com.

Kinahanglang bag-o pang haon ang mugna nga imong buot idalit. Ang tigpasiugda ug tigdumala (moderator) niining balayan gapanilap sa katungod nga mopili ug modumili sa tampo. Tugotan pod unta siya og higayon nga mosugyot pagdugang og asin kon matab-angan usahay, pasabwan kun paughan gamay imong hinukad. Mao'y tumong ining balayan ang mamugnaong paghalingay ug pagsaw-anay sa atong gidalit. Kon gibalibaran, palihog ayaw og tyabaw. Ayaw tawon pamaak. Lagmit wala lang mobukal ang lana sa tigdumala kabahin sa timailhan sa tinuod nga wakwak.

sa makausa pa

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."
-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."