Moabot ang higayon, matag buwan, mora ba og wala ko'y duha ka tiil sa kasakit sa akong tago-angkan, sama ko sa usa ka kataw: diin adunay mangingisda nga mobisita sa akong tungdonon. Didto, himbison ang akong lawas aron dili dali masamad sa mga kagubot sa kinahiladmang dapit sa kinabuhi. Tuod, dagatnon ang akong matag lihok, ug usahay mabikog pa gani ang akong ikog samtang maningkamot ko og lakaw imbis mosawom sa kahapdos.
Apan ang lawas baya matinud-anong mabuhi kon kini mamatay panagsa.
Kataw bitaw ko. Lagi lumoton ang akong bukton, buko-buko, liog, apdo ug tanang bahin sa akong lawas. Apan sige lang--kay sa takna sa akong kamatayon--pagkaon sa mga isda ang akong tiyan ug tinai, mahimong panimalay sa mga agukoy ug kugita ang akong kasingkasing, ug mouban sa pinulongan sa mga bawod ang akong dila. Mahiusa ko sa sinugdanan. Ug sa paghunas sa dagat, sa kinapusoran niini, ako mabuhi og balik didto sa mga tamla sa balas.
-- CINDY VELASQUEZ
Cebu City, Philippines
No comments:
Post a Comment