Makita ko nga ang duha ka dakit igo lang gibalik sa naandan nilang pwesto gawas sa entrada sa harianong hotel. Mas gagmay na karon ang ilang mga dahon, ug dili na lugom berde, ug maingon ta nga posibleng gidapatan sila og bag-ong naimbento nga mga kemikal. Ang duha may-ong kaayo, daw kaluha, gikan sa punoan nga gibahin sa upat ka sanga pipila ka dangaw gikan sa yuta ngadto sa tumoy nga ang hulma walay kalainan sa labong nga panganod sa ting-init. Dugay-dugay gyod sila nga gipahiluna sa tambalanan sa mga tanom aron mapaalim ug mapapiskay, kapid-an ka tuig nga malagmit nahiatol sa labing law-ay nga pagpasagad sa akong kabatan-on. Apan karon motimbaya na lang ako kanila sa hilom. Wala ako mabalaka nga basin dili nila ako tagdon kay mokabat baya og kapin sa libo ang ilang mga kaila unya dili man ako unsa kaespesyal alang kanila. Sa tinuod lang, ang akong gikahadlokan mao ang kalagmitan nga madiparahan ko nga medyo nagkanguhal na ang ilang sinultihan.
-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO
Dhaka, Bangladesh
No comments:
Post a Comment