Pananglit,
pareho tang' dunay awom ubos
sa
mata. Imo naas’ tuo. Ako naas’ wala.
Di
kaha hulagway ra tika sa samin.
Kun
di kaha, puyde’g ingon ani ang kalibotang
giladlad
sa atong atubangan. Ikaw gadungaw sa hilom
nga
lim-aw aron sud-ongon ang tibuok uniberso
apan
imo lang kong nalantaw nga kabahin sa tubig.
Nag-atubang
tang wa mailhi ang usa’g usa.
Bugtong
misumpay nato ang awom sa nawong.
Wa
ko kahibawo kon unsay atong kalainan.
Kon
magdungan tag iyagak tungod sa pagpanaw
ganina
sa usa ka gihigugma tungod kay nakita ko
sa
imong dagway ang pagpanghubag sa imong mata,
kinsang
luha ang mas init. Kinsang gugma
ang
dili masulod sa ping-it nga bakho ug bangaag?
Kisang
pagbangutan ang mas duna’y hinungdan?
Mao
kaha ni ang atong kalahian: ako kining
nangutana
samtang Ikaw hilom lang?
Apan
unsa sad ning lagubo sa gutlo nga sa kada
buka
ug kusmod sa akong baba aron tulisokon ka
sa
wa nimo’y pagpakabana, basolon sa hingpit
nganong
nahitabo ang way hinungdang kasakit
kon
masamdan niining gaatubang tang parehong samaran.
Nganong
padayon kong nangita nimo aron ila-ilahon ka
matag
higayong nabuyok akong abaga sa kasub-anan
kon
duna’y nahanaw, nakalimtan ug di makab-ot?
Padayon
kong magluhod, maghangad nimo
kon
di nimo mahatag ang mga tubag bisa’g moingon kang’
ako,
ug dili gugma, ang lintunganay sa tanan.
-- NOEL P. TUAZON
Dauis, Bohol, Philippines
No comments:
Post a Comment