1.
Anhia ko sa lawak sa akong
pag-inusara.
Gusto kong mabati ang
gugma nga gihimugso
sa balak. Balak nga di
lang usa ka tumutumo.
Dili sama sa mga batang
nanglimos
sa mga eskinita: anaa lang
sila apan di masihag.
Manguhit apan dili nimo
maalinggatan.
Nanimaho nga mora’g bag-o
pang nakubkoban
sa basurahan apan di
nasimhot sa mga nangagi.
Inanay silang nadugta sa
baha, lapok, aso
apan dili ang gihanyag ug
gihandom nga gugma
matag hikyad nila sa ilang
mga palad.
Nahanaw sila sa kangitngit
nga wa’y nasayod.
Ang uban, hingpit nang gilamoy
sa kilumkilom:
gilapa sa katilingbang wa’y
dagway ug gugma.
2.
Ihunghong nako ang gugma
aron madungog ko
ang kalibotan sa katawa sa
mga dahon,
sa dagayday sa tubig-uwan
nga mora ba’g tubod
kini sa paghigugma sa
busay sa akong kasingkasing,
sa hagtok nga halok sa
agtang sa puya.
Bungol na ko sa singgit sa
mga nagwelga
tungod sa kurakot, sa
pag-usbaw sa petrolyo,
sa butos’ pusil ug bomba
sa gerang wa’y
kataposang mibuliskad sa
lungsod ug bukid.
Dili nako madungog ang
awit-gugma sa mga batang
Naninda’g sampagita kon
mosimba ko tungod kay
banha ang andar sa bus ug dyip mora’g
wa’y utlanang prusisyon sa
mga puthawng tigre
sa sementadong lasang sa
kalsada’g utok.
Alingugngog ang kalibotan
alang sa mga sama
nakong nangitag gugma,
kahilom, ug katahom.
3.
Dali diri sa akong tupad.
Gaksa ko sama sa usa ka
gihidlawng hinigugma bisan
pa’g di tika
makita, masimhot,
mahagkan. Bisag pag wa tika mailhi.
-- NOEL P. TUAZON
Dauis, Bohol, Philippines
No comments:
Post a Comment