kabisdak: tinagutlo nga pag-aninaw sa tuboran

1.27.2019

tinagutlo nga pag-aninaw sa tuboran

subay ning sandayong midagayday

ang tubig gikan nianang tubod sa karaang kamansi

diin giugbok mo ang talinggab sa patong nga kawayan

diha sa iyang kasingkasing ug mibugwak

ang tam-is nga luha

kon imong tutokan kining gisubayan sa tubig

ang lumot mikunot na apan lunhaw gihapon

unya kining tubura mopatagbaw pod

bisan sa kataposang lad-ok sa tamsi

II.

ug nakighiusa ang mga alindahaw

sa tagsa-tagsang pisik nianang tubura

kay gipahabogan mo man ang iyang pagpaubos

matod pa sa usa ka ermitanyo nga giuhaw

gikan sa makabungol nga kamingaw

ang mga alindahaw motugbang sa gabunok

nga ulan ug sa dihang nahuwasan na mipatim-aw

ang kamingaw sa kasapaan ug nanggitib ang mga balili

ang luha usab molurang

bisan ang tubod magpabiling ipisanan nga ambitanan

sa mga pirok-pirok ug mga antulihaw sa dili pa

mopadayon sa kapunawpunawan

III.

miduaw pag-usab ang uwan

kuyog ang habagatnong hangin

kansang taghoy misulay pagbuak

sa bugnawng huni ug napukaw

ang dagayday sa kasapaan

kaanugon sa tamsi nga nahisalaag

gikan miikyas sa tinubdang kahoy lahos

sa pikas tampi ug wala na makatultol

sa kanhing tugsawanan ug karon

nilapas sa udtong tutok hangtod

dili na mobalik pa

-- JOVANIE B. GARAY

San Isidro, Davao Oriental, Philippines

No comments:

hagit sa handurawan

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."

-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."

matod nila, mando nato

"What could I say at all without my roots?... What could I say without coming to ground?... and I took no journey other than the return."
-- Pablo Neruda

"And the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time."
-- T.S. Eliot

"The work of language deserves our greatest care, for the tongue’s fire may devour the world, or may light the way."
-- Scott Russell Sanders

"Memory that yearns to join the centre, a limb remembering the body from which it has been severed, like those bamboo thighs of the god… The personal vocabulary, the individual melody whose metre is one's biography, joins in that sound, with any luck, and the body moves like a walking, a waking island."
-- Derek Walcott

"We ascend, from the infinite pit of our perceptions, to the finite life of words."
-- William Bronk

salo-salmot

Ari mo! Ambi, atong tilawan ang imong tampo. Palihog ipadala lang ang tinagik nga balak ug sugilanon ngadto sa geemyko@gmail.com.

Kinahanglang bag-o pang haon ang mugna nga imong buot idalit. Ang tigpasiugda ug tigdumala (moderator) niining balayan gapanilap sa katungod nga mopili ug modumili sa tampo. Tugotan pod unta siya og higayon nga mosugyot pagdugang og asin kon matab-angan usahay, pasabwan kun paughan gamay imong hinukad. Mao'y tumong ining balayan ang mamugnaong paghalingay ug pagsaw-anay sa atong gidalit. Kon gibalibaran, palihog ayaw og tyabaw. Ayaw tawon pamaak. Lagmit wala lang mobukal ang lana sa tigdumala kabahin sa timailhan sa tinuod nga wakwak.

sa makausa pa

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."
-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."