hekasi

Niadtong hapona, gipadayon 

ni Sir ang lektyur bahin 

sa mga pamuno sa Pilipinas. 

Igo-igo ra gyod ko nakaapas 

kang Aguinaldo ug Macapagal 

niadtong miaging semana. 

Ug halos naminhod 

ang akong kamot sa pag-alsa 

sa lingkoranan. Gihunghongan ko 

sa akong klasmeyt bahin sa tanang 

gipangdiskas sa wala pa ko 

siloti sa maestro—nag-oratoryo 

si Sir bahin sa kalamboan 

ug kahapsay sa Bagong Lipunan. 

Sa dihang naglanog ang pangutana 

bahin sa “Gingharian sa Maharlika,”

nasapnan niya akong pagduka. 

Gipukaw ko sa akong mga klasmeyt 

ug gidiretsohan ko niya'g pangutana 

kon unsa nang matang sa gingharian. 

Blangko ang akong nawong bisan tuod 

nagkuyamod ang simod ni Sir ngadto 

sa mapa nga gipilit sa blakbord. 

Pakapinan pa'g tudlo sa pamilyar nga mga isla. 

Nag-inusara og pungko taliwala sa 

China, Malaysia, Indonesia, ug Thailand. 

“Tonto, do you not know what this is?” 

Nakusog ang tingog ni sir. “Iro nga gikapon… 

Nagpasuso sa agalon?” Mitubag ko, 

nanghuy-ab. Unya kon Iningleson pa 

ang sunod nga panghitabo, 

the rest is history. 

Halos magkinse na ka minuto 

ang akong pag-alsa. Naghilom- 

hilom ang mga estudyante 

samtang nagpadayon si Sir 

sa iyang pagkabanha. Dihang gisublian nako 

og tutok ang mapa, nakaingon gyod usab ako 

sa kaugalingon: mora bitawg iro nga gikapon. 

Sa tanang nakat-onan sa katuigan sukad 

niadtong hapona, natatak sa utok 

ang mga nawong sa mga klasmeyt. Igo lang 

nagtando-tando sa mga binutbot 

sa maestro samtang akong kamot 

nangugat pagkumkom-kumo. 

 -- TON DAPOSALA 

Cagayan de Oro City, Philippines