nagsugod na sab, ang mga ngalan, berbo, adhetibo, nanurok na sab
diha sa mga hardin, baol, plasa.
Nagpakit-anay sila og ilang isig ka pungpong,
ang mga peryodista, magsusuwat, tig-asoy;
gihukad nila sa ilang mga bag ug bakpak,
baskit ug buyot ang mga hinambin,
ug misaliyab sa kahanginan
sama sa mga kabakaba ni Juan Ramon,
namukhad daw mga putot nga bala.
Ayaw kalimti ang mga pungan:
bakakon, kawatan, mamumuno;
itaga sa mga bato ang mga numero:
30,000, 50,000, 203 ka bilyon;
ikudlit sa mga punoan sa kahoy:
X💘Y; mga ngalan --
Mijares, Trajano, Romero, Kian, ugbp.
Idulog ang mga tunog sa katulogon,
palup-iti ang mga silaba sa unlan,
tipigi sa mga panid sa libro
sa mga naptalina nga di mangatulog,
ug itisok sa kapanganoran nga salag
sa mga balita sa ulan.
Ug sa dihang mounos nga dili kapugngan,
mangahumod ta, wala’y sapot,
botas, payong nga makapanalipod.
Matunaw ang palasyo,
maugkal ang mga semento,
ug maugkat ang mga lawas,
molutaw ang mga pitaka sa mga hulagway
sa pinalanggang asawa ug mga anak,
manindog ang mga hubong bukog
ug motudlo kanato: Kamo! Kamo!
Kaniadto, karon.
Ayaw kaguol, O igsoon ko!
Makaamgo, maluwas ra ta, kay nagsugod na usab
ang siklo sa mga pulong.
-- ESTER TAPIA
Nordrhein-Westfalen, Germany