kabisdak: dakbayan sa kamingaw

3.18.2023

dakbayan sa kamingaw

lahos sa kahidlaw ang dakbayan

sa kamingaw

duol sa balay namo sa Kinawahan

ang wanang sa katunggan ug naalimungawan ko

kalit gipukaw taman didto

diin giduyan ang kalinghod nako subay

sa taytayan nga gilukso-luksoan namo

diin ang suba nga kanunay pingwitan nako

hilas kaayo sa idlas nga mga tambasakan

asa na lanog ni papa

nanawag kay magpahilot kuno siya

ug ang singgit ni mama

kay mangahoy pa kuno mi ba

asa na ang kabaw-kabaw sa pasil

ang init nga sabaw sa baka igkahuman og simba

asa na ang alas dose sa gabii

ang kusi ug ang bunal

ang katawa, gitik-gitik, ug away-away namo

ni gang daisy og dodong clintoy

asa natong tanan

lakip ang mga iring og iro namo

ang sakayan ug ang tindahan

gitukoran na kuno og bag-ong taytayan

giputol pod ang karaang kahoy

ganahan unta ko modagan og balik

sa kagang-kagang nga karsada sa Kinawahan

mokatkat sa sambag duol sa abuhan namo

mokaon og sampurado inig bangon

sukad sa kahinanok gikan sa kaudtohon

mamangon pod igka kadlaw0n

aron manghukbit og tabagak sa pukot

magdagkot tag balik og primos kay manu ta

pugson natog usab si papa aron

ubanan ta og kadiyot kay siya baya

ang pinakamaayong mogukod sa nukos

ug manuhot sa bunoan ni lola ug manikop sa danggit

nga nagpahipi sa dagkong amatong samtang si mama

mangandam sa mga bunot og bukong

kay lami kaayo manugba samtang paaboton

ang pagtaob sa dagat

-- JONALYN ALMACIN-GOURDON

Nantes, France

No comments:

hagit sa handurawan

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."

-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."

matod nila, mando nato

"What could I say at all without my roots?... What could I say without coming to ground?... and I took no journey other than the return."
-- Pablo Neruda

"And the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time."
-- T.S. Eliot

"The work of language deserves our greatest care, for the tongue’s fire may devour the world, or may light the way."
-- Scott Russell Sanders

"Memory that yearns to join the centre, a limb remembering the body from which it has been severed, like those bamboo thighs of the god… The personal vocabulary, the individual melody whose metre is one's biography, joins in that sound, with any luck, and the body moves like a walking, a waking island."
-- Derek Walcott

"We ascend, from the infinite pit of our perceptions, to the finite life of words."
-- William Bronk

salo-salmot

Ari mo! Ambi, atong tilawan ang imong tampo. Palihog ipadala lang ang tinagik nga balak ug sugilanon ngadto sa geemyko@gmail.com.

Kinahanglang bag-o pang haon ang mugna nga imong buot idalit. Ang tigpasiugda ug tigdumala (moderator) niining balayan gapanilap sa katungod nga mopili ug modumili sa tampo. Tugotan pod unta siya og higayon nga mosugyot pagdugang og asin kon matab-angan usahay, pasabwan kun paughan gamay imong hinukad. Mao'y tumong ining balayan ang mamugnaong paghalingay ug pagsaw-anay sa atong gidalit. Kon gibalibaran, palihog ayaw og tyabaw. Ayaw tawon pamaak. Lagmit wala lang mobukal ang lana sa tigdumala kabahin sa timailhan sa tinuod nga wakwak.

sa makausa pa

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."
-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."