Ato sang kalimtan ang luha
nga nangumbitay sa panganod,
ihikling
kadyot ang ngulngol
sa pagkabuak sa bato,
molingiw kita sa pila ka puyrot
nga lapok sa agtang sa sagad
ikahinagbo natong
silingan,
kaopisina ug
suod nga higala.
Takna karon
aron panid-an
ang mga
nakalimtan tungod
kay giuna’g
siplit ang atong hiwi
nga mga dagway sa matag
tipak ug liki
sa samin ug pagbati.
Paminawa ang
tunob sa tuko,
tabili,
hambubukag ug tanang
nangamang sa kilumkilom
aron lamang hagkan ang yuta.
Kon, pananglitan, misipyat
ang imong
dunggan sa kasikas
sa ilang
yukbo, hangda ang langit:
daling sabton
ang pagtakdol
sa Buwan sa
pikas pilok
ning
mikuyanap nga kahilom
kaysa tiyabaw
sa kasingkasing
tungod kay
mihagsa kanato
ang
naglagitom nga dag-om,
wa handomang
matagak,
ug
gipakaingon mog gisunog
na usab sa
kilat ang langit.
Kon mopadayon ka sa imong
pagbangotan, pasalig nako,
dili nimo madungog ang harana
sa mga pispis ug mangloy,
ang
tagulaylay sa adang
nangaliya sa
kalayo’g anino,
kun imo ba
kahang makita
ang gagmayng
lingin sa kahayag
sa kangitngit
kay molagbas man lang
ang imong
kalimutaw
sa mga
aninipot, nag-alirong
sa labong nga
dahon,
buwak ug
panumdoman.
Aber, ug
taymsa kuno kadiyot.
Namilit sa
hangin ang pitik
sa balod
bisan gani ang parat
nga himbis sa
nanglangoy tang
pangandoy ug
hasangang
damgo: tanan
mahanaw,
malumos kun
lamyon sa lilo
kay, sa
gikaingon ko na,
daling uyogon
ang mga luhang
nangapyot sa
utuy-utoy natong
kasakit ug
pagbakho.
Ug maminhod
ang kahilom
sa duha ka
palad sa kahayag,
maagiw ang
tunob sa Adlaw,
mangunot ang
balas sa dagat.
(Alang sa tanan nakong mga estudyante
nga hilig
motan-aw'g soap opera sa TV)
-- NOEL P.
TUAZON
Dauis, Bohol,
Philippines
No comments:
Post a Comment