i
Pagkahabog sa tabyog
sa kahimatngon. Nagyunyon pa
ang kagabhion sa akong
tabon-tabon. Nagkipat-kipat
sa kanawkanaw-- daw uyon sa kiling-kiling
sa lingganay-- ang nangakay-ag
nga mga lugas sa kahayag sa dakbayan
diin kanhi kanunay kong nagabhian.
ii
Gahadla’g halok sa yamog
ang mga tuktugaok. Duyog sa duyan
ang tingog sa mga dalagita. Gitabangan ko nila
pagsibsib sa kahidlaw sa ilang Pastorela:
“Ang bitoon sa langit nga misidlak karon
Dili sama kahayag sa kanato midan-ag.
Sa halawom nga kagabhion gibanwagan kita
Sa Mesiya, sa Mesiya….”
Naduslitan og kahinam
ang natun-ogan nakong mga dunggan
dungan sa aso ug alimyon sa insenso.
Ang mga balili sa ting-init mora’g
milunhaw pag-usab sa akong panit.
Mitila kanako ang mga kandila.
iii
Gikalawat ko ang pagsubang
sa pagkaamgo. Bisan nagkayuring
ang pari--- nakig-indig tingali
sa gadamgong yawit sa mga baki ug awit
sa mga gangis--- mora’g gatas
nga mibisibis kanako ang buhagay
gikan sa mga ulay nga tutonlan:
“Wa ko’y bulawan sarang ikagasa
Ug wa ko’y pulong nga wa malitok sa uban.
Kining akong awit, kabos nakong awit
Hinatag sa langit ug imo karon.”
Nakighilawas ko sa kabuntagon.
-- MICHAEL U. OBENIETA
Topeka, Kansas, USA
No comments:
Post a Comment