Gisundan sa akong kahilom ang linya
sa mga hulmigas duol sa akong tiil. Kalit lang naamang
ang bata nga gapanikad
sa atop
sa akong panumdoman. Nadagit uban
sa iyang tabanog ang tingog sa iyang pagping-it. Karon,
gadaguok ang wanang sa akong paghuwat. Kanus-a
padparon duyog sa akong panghupaw
ang tuldok? Tan-awa ang usa ka tibugol nga asukar. Kini
igo nang mopalup-og sa labing linghod nga kargador
sa Carbon. Nganong nisalibo iyang singot
lahos dinhi
sa gihukdongan nga lamesa diin gabalik-
balik ang lagubo sa dag-om, nilaksi ug nikumot
sa akong panghuy-ab?
Layo kaayo. Wala ko
kahawid sa labyog nga dila sa manulunda. Pastilan,
wala pa intawon matagbaw akong pagtutok, naniid
sa iyang anino. Basin kining aso sa kape. Sagdi lang
kay unyang gabii na pod balikon ko ang pagpanaw
hangtod makabay-an ang kapakyas. Bahala na'g
magupok akong antyohos, padayon kong magpanilap
pag-asdang subay sa kalawom
sa awaaw. Andam
gihapon ko sa akong kidhat. Wa'y kutas ang pag-aswat
sa gakamang nakong panimalos.
-- MICHAEL U. OBENIETA
Topeka, Kansas, USA
No comments:
Post a Comment