4.10.2014

lubi


Ting-init na. Sugwak ang kaputi sa balas nga nadapyaan
sa kahayag sa adlaw. Bantok ang mga lubi, walay kisaw
ang ilang mga lukay. Tan-awa unsa kaugtok ang tanan.

Tan-awa ang kahilom. Karon, ang akong lawas bunbon 
alang sa mga lubi. Yano ang pagpundo sa ilang anino
sa tibuok kong panit. Sila naglaksi sa kainit, nagwagtang

sa panahon. Wa ko nanginahanglan og landong,
buot ra kong mohigda, mohangad sa langit, motan-aw
sa tumang kahayag, ug mawala. Ay, kalinaw! Wala kini 

laing pangayoon kon dili ang akong pagduyog.Wala kini 
nanginahanlan bisan pa'g kabughaw sa dagat, pundo 
sa mga kinhason, ug bisa'g usa pa ka pulong. Lunhaw kaayo 

ang mga lukay sa lubi. Mapahitas-on ang ilang mga inat. 
Sakit ang ilang matag lingo-lingo sama ra’g balibad 
sa hangin nga buot mahawok kaniya. Madungog nako 

ang ilang gininhawa, pino ug talinis ang mga balas 
palibot nako. Mao ra' nabugnawan na pod, nabilanggo 
sa landong. Sayod ko-- unya, sa pag-abot sa berano, 

mao ra'y matilawan nako ang kamig nga kapait, 
sama sa mabatyagan sa dihang mahunahunaan nako
kadtong isla nga dili na maabot sa akong panan-aw…


-- JESSREL E. GILBUENA
Bantayan, Cebu, Philippines

No comments:


Daghang salamat sa mga maniniyot nga gapaambit sa ilang mga hulagway sa Google ug Flickr.