kabisdak: unsay lami sa usa ka pangutana?

6.03.2014

unsay lami sa usa ka pangutana?

Saksi siya sa pagkapakapa sa mga isda nga kuha sa iyang amahan sulod sa baruto kauban ang lab-asera ug pipila nga mga manugatay. Diha siya sa pagtimbang sa mga katambak ug mga lagaw ug lain pang mga matang sa isda. Dayag sa iyang dagway ang kahimuot sa dihang mabantayan niya ang paspas nga tuyok sa gaway sa timbangan, pasabot, nga bug-at ang isda ug sa iyang namandaan kon ing-ana, dako ang mahimong kita sa iyang amahan. Duyog niini, dako-dako sab ang mahatag sa iyang inahan kaniya og makapalit na 'sab siya og tsitsirya nga dagko, kanang tagsingko, layo sa iyang kayang paliton pirmi nga tagpiso.

Nag-aso-aso ang sabaw. Humot gyod ang tinuwang may tanglad, ug presko ‘sab ang isda bisan pa mga salin ug pinilian nalang. Sa ilang pagpamahaw naghisgot ang iyang amahan mahitungod sa kadagko ug katambok sa mga katambak nga niabot og upat ka kilo kapin. Dungagan pa sa pagsaysay kon unsa kanindot sa bulok sa pundok sa lagaw, puwapuwa, nga nikabat og tulo kilo. Dayag pa sa sidlak sa adlaw ang pahiyom sa iyang inahan.

Siya nangutana, Unsa diay lami ana nila, Pa? Samtang iyang gihubit ang isda sa iyang plato.

-- JESSREL E. GILBUENA

Bantayan, Cebu, Philippines

No comments:

hagit sa handurawan

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."

-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."

matod nila, mando nato

"What could I say at all without my roots?... What could I say without coming to ground?... and I took no journey other than the return."
-- Pablo Neruda

"And the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time."
-- T.S. Eliot

"The work of language deserves our greatest care, for the tongue’s fire may devour the world, or may light the way."
-- Scott Russell Sanders

"Memory that yearns to join the centre, a limb remembering the body from which it has been severed, like those bamboo thighs of the god… The personal vocabulary, the individual melody whose metre is one's biography, joins in that sound, with any luck, and the body moves like a walking, a waking island."
-- Derek Walcott

"We ascend, from the infinite pit of our perceptions, to the finite life of words."
-- William Bronk

salo-salmot

Ari mo! Ambi, atong tilawan ang imong tampo. Palihog ipadala lang ang tinagik nga balak ug sugilanon ngadto sa geemyko@gmail.com.

Kinahanglang bag-o pang haon ang mugna nga imong buot idalit. Ang tigpasiugda ug tigdumala (moderator) niining balayan gapanilap sa katungod nga mopili ug modumili sa tampo. Tugotan pod unta siya og higayon nga mosugyot pagdugang og asin kon matab-angan usahay, pasabwan kun paughan gamay imong hinukad. Mao'y tumong ining balayan ang mamugnaong paghalingay ug pagsaw-anay sa atong gidalit. Kon gibalibaran, palihog ayaw og tyabaw. Ayaw tawon pamaak. Lagmit wala lang mobukal ang lana sa tigdumala kabahin sa timailhan sa tinuod nga wakwak.

sa makausa pa

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."
-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."