Ikaw nga gimino sa imong pagtuo,
ikaw nga galumlom og halas
sa imong bagulbagol, ikaw
nga gakudlit niining yuta
og mga minteryo, kuwidaw!
Sila nga imong gipunggotan
og mga ulo-- sila kansang mga bukton
ug tiil ningtuasik nianang bomba
nga imong gisalibay, wala sila
napukan.
Hinunoa, ang ilang mga tiil
gitugkan og plata ug borlasa.
Ang ilang mga kuko gikiskis
sa bulawan. Ang ilang mga samad
gihidhiran og mga rosas ug insenso.
Ang ilang mga bukton gikaluhaan
og mga pako.
O, mangtas nga kibol, samtang ikaw
galuhod taliwala sa kahilitan, ang bitin
sa imong bagulbagol gimino na sa iyang
kaugalingong la. Nidailos kini dinha
sa imong liog. Iyang kang balikosan.
Iya kang tukbon. Ug sa usa lamang
niya ka tukob, ikaw nga wala'y habak,
ikaw nga wala'y katakos bisan
sa paglayat sa imong kaugalingong
igit, mosukarap nianang yuta.
Ang imong baba magbuwa.
Ang imong mga tiil motuskig.
Mokirig ikaw sa imong kaugalingong
laway, ihi, ug dugo. Sa hinapos
nimong panan-aw, lantawa:
nanglupad sila karon
dinha sa sidlakan.
Gamatuod kini latas
sa kasaysayan nga walay balaan
mosagop sa mga sama kanimo;
madugta ikaw ug ang imong
mga anino, samtang sila
nga imong giyama-yamaan
gawasnon sa imong kibol
nga kabubut-on, gawasnon
sa kamatayon.
Tutoki ang kiay sa bulahan
ug balaan, tunhay
hangtod sa kahangtoran.
-- CORAZON M. ALMERINO
Los Angeles, California, USA
No comments:
Post a Comment