kabisdak: ang sikreto nga gipadayag sa binuwakang diary ni lilia

1.03.2016

ang sikreto nga gipadayag sa binuwakang diary ni lilia

Nagtanom og bughaw nga yawi akong silingan

sa kaang sa bintana tungod sa akong lawak

ug nitubo ang abuhon nga bulak.

Gibalhin niya ang kaang dapit sa pultahan

aron makit-an sa mga mobisita ug molabay,

giibot ang abuhon nga bulak,

ug gilabay sa akong daob.

Nagtanom dayon siya og tapol nga yawi,

ug nitubo ang itom nga bulak.

Gilambos niya ang kaang

sa nagpatunga namong karsadam,

ug nikamang ang itom nga bulak

sa akong hardin.

Gipunit ko ang itom nga bulak

ug gihumol sa akong gitigom nga ulan

sa banga nga gihipos ko sa akong lawak.

Gikan ko nigawas ug nangguna,

gibalik ko ang banga.

Nawala ang itom nga bulak

apan nilutaw ang rosa nga yawi.

Gitanom ko ang yawi

ug nitubo ang mga bulak

nga rosa, puti, ug pula.

Wala na’y natanom nga yawi

ang akong silingan

kay nilayat padulong sa akong bintana

ang bag-o niyang kaang

ug hingpit nga namungingi sa bulak

ang akong hardin.

-- DESIREE L. BALOTA 
Talisay City, Cebu, Philippines

No comments:

hagit sa handurawan

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."

-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."

matod nila, mando nato

"What could I say at all without my roots?... What could I say without coming to ground?... and I took no journey other than the return."
-- Pablo Neruda

"And the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time."
-- T.S. Eliot

"The work of language deserves our greatest care, for the tongue’s fire may devour the world, or may light the way."
-- Scott Russell Sanders

"Memory that yearns to join the centre, a limb remembering the body from which it has been severed, like those bamboo thighs of the god… The personal vocabulary, the individual melody whose metre is one's biography, joins in that sound, with any luck, and the body moves like a walking, a waking island."
-- Derek Walcott

"We ascend, from the infinite pit of our perceptions, to the finite life of words."
-- William Bronk

salo-salmot

Ari mo! Ambi, atong tilawan ang imong tampo. Palihog ipadala lang ang tinagik nga balak ug sugilanon ngadto sa geemyko@gmail.com.

Kinahanglang bag-o pang haon ang mugna nga imong buot idalit. Ang tigpasiugda ug tigdumala (moderator) niining balayan gapanilap sa katungod nga mopili ug modumili sa tampo. Tugotan pod unta siya og higayon nga mosugyot pagdugang og asin kon matab-angan usahay, pasabwan kun paughan gamay imong hinukad. Mao'y tumong ining balayan ang mamugnaong paghalingay ug pagsaw-anay sa atong gidalit. Kon gibalibaran, palihog ayaw og tyabaw. Ayaw tawon pamaak. Lagmit wala lang mobukal ang lana sa tigdumala kabahin sa timailhan sa tinuod nga wakwak.

sa makausa pa

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."
-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."