Aduna'y punoan nga kalit
nibutho
sa akong tugkaran. Ako ra
ang nakaila
sa iyang ngalan. Taas
kini,
himsog na, hamtong.
Wala man siya maghatag og
bunga,
wala bisan gani bulak.
Apan
bisan pa tingali di na
niya kinahanglan,
tungod makaabot na ang
iyang mga gamot
sa kahiladman kon asa ang
pundo sa tubig,
buboan gihapon nako, putlon
ang sagbot
sa iyang palibot, tigomon
ang tagak
nga mga dahon, hiposon.
Sa matag buntag, bisitahon
nako siya,
tutokan, ngisihan, ug sama
sa akong pag-ampo
suginlan siya sa hilom. Ug
kining tanan,
wala damha nakong nabuhat.
Hangtod karon, gapadayon.
Nasayod ko
nga dili lahi sa tawo ang
pagpangga
sa unsa man nga dili
kahibawong mahigugma.
kang B.
No comments:
Post a Comment