(alang
kang Nanay Bebe)
Nabati
ko ang tubag nga gihunghong sa hangin,
tubag
sa labing lawom nga mga pangutana sa pitik sa kinabuhi:
Kinsa ko?
Kinsa kita?
Nganong ania kita
niining nagkahamtong
nga kabuntagon nga
mosangko sa pagkasalop?
Nganong kinahanglan pa kitang
moagi ning yuta kon ang atong gamot
wala dinhi mangita sa tubig sa kinabuhi?
Ug uban pang mga pangutana
nga dili na mapadayag sa pulong
ni sa hunahuna ni sa mga pagbati…
Ang
diyotay mo na lang nga mga lakang
nga
gibantingan sa nanghupong nga mga bitiis
ug sa
kabug-at sa miburot nga tiyan
nga
mingsuyop na sa kaunoran
sa
imong mga aping, mga bukton,
ug
karon nahibilin na lang ang mubong
gilay-ong
maabot sa imong panan-aw ug
ang
daw-piyak nimong tingog_____
Ang
hangin misulti sa lunlong kamatuoran,
“Nagkaduol
na ang kinabuhi nga sa tanang nilalang gipaabot;
abi-abiha
kini ug gaksa sa tumang kahugot;
ayawg
pasagdi nga ang kawili sa lumalabayng kalibotan
ug ang
kahadlok sa umaabot nga gingharian
mopalugak
sa kainit sa imong pagtinguha niini.”
Gibati
ko ang daklit nga kalaay,
ang
daklit nga kamingaw,
Apan
ang hangin nagpadayon sa pagsulti
nga
ang kinabuhi magpadayon.
Ug wa
ko kini masabti.
-- JON R. SAGUBAN Iligan City, Philippines
No comments:
Post a Comment