Sa wala pa ko nilatas sa utlanan sa damgo,
gisubay nako’g usab ang agianan nga
gibadlis nimo
kaniadto. Ug igo ra gyod nga gisubayan
ang dalan, gikudlitan sa imong kumingking gikan
sa akong bukton padailos sa akong dughan. Ug
inig abot, pagkalapad sa dakbayan!
Nagkatag ang kadalanan. Nahibulong ko
kon giunsa nimo paglaraw kining labirinto
sa kahidlaw. Sa matag eskinang nalabyan
natanggong ko sa mga suok, walay lutsanan.
Busa, gitugyan nako ang akong kaugalingon
sa paghinumdom sa mga pulong nga imong
gipanghunghong. Matag hupaw napalgan ko
ang mga timailhan nga gipatikan
sa imong halok ug hapuhap.
Dihang nahidangat sa habagatan, nibarog ko
sa kinatumyan diin gisud-ong nako ang
ngiob
nga kalibotan. Bisan tuod nahisalaag na,
naghangad gihapon ko sa nahabiling gilak
sa kaniadto. Diin dayag ang arko nga buwan
sa imong kandiis. Diin gilibotan ka og mga
bituon.
Diin tataw ang bulalakaw sa imong pahiyom.
Nipadayon ko sa akong panaw,
naghinaot nga inig kapukaw
mapalgan ko ang akong kaugalingon
nga gauraray usab sa imong mga bukton.
Gahupay sa payag sa imong dughan.
(alang kang Jae Mari Magdadaro)
--
TON DAPOSALA Cagayan
de Oro City, Philippines
No comments:
Post a Comment