kabisdak: encyclical millennial

8.07.2017

encyclical millennial

Kanus-a ang mga dupa ug hunat sa tinguhang

Pagsukod sa gilay-on gilapdon ug giladmon

Ning dakong lasang ug lawod nga kabughawan

Mao’y pagsulay nga ang henyong kautokan

Sa mga siyentipiko mao ang makamatuod

Sa kinapusoran sa kalamposan sa pagpanglapas

Sa mga utlanan ug pagpanaak sa mga langyaw

Ug hilan nga kawanangan:

Ang mga mambad nga abyon nagliyubaw,

Nagliyubaw liyok sa mga alimpulo

Nilang Mars Plato ug Venus ug sa ngabil

Ni diwanag nga Bulan--

Dinhi ug didto ug dinha ang Bulan mao lama’y

Usa ka bakasyonanan sa magbabalak nga daman

Sa amporawan sa timbreng password sa buhilaman

Ang mga misteryo magpabiling misteryo

Sa kawalaan didto sa kinailadmang kahiladman

Sa minilyong mga planeta ug abog nga galaksiya.

Bisan pa’g ang nagyaweng mga tunob mag-anam

Kadaghan didto sa laing yuta laing dagat laing langit

Ang mga dakbayan mao na lamay mga laboratoryo

Sa nag-eksperimentong mga hunahuna ug handurawan

Ug ang kalibotan mao’y usa ka gamayng Bola

Nga Iyang gitungtong sa palad sa Pari nga nagdupa

Dinha sa kamingawan sa altar sa simbahan

Bisan pa’g sa gawas sa lawas ug sa sulod sa kalag

Aduna na’y daghang kalibotanong kausaban...

-- MELQUIADITO M. ALLEGO Lake City, Florida, USA

No comments:

hagit sa handurawan

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."

-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."

matod nila, mando nato

"What could I say at all without my roots?... What could I say without coming to ground?... and I took no journey other than the return."
-- Pablo Neruda

"And the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time."
-- T.S. Eliot

"The work of language deserves our greatest care, for the tongue’s fire may devour the world, or may light the way."
-- Scott Russell Sanders

"Memory that yearns to join the centre, a limb remembering the body from which it has been severed, like those bamboo thighs of the god… The personal vocabulary, the individual melody whose metre is one's biography, joins in that sound, with any luck, and the body moves like a walking, a waking island."
-- Derek Walcott

"We ascend, from the infinite pit of our perceptions, to the finite life of words."
-- William Bronk

salo-salmot

Ari mo! Ambi, atong tilawan ang imong tampo. Palihog ipadala lang ang tinagik nga balak ug sugilanon ngadto sa geemyko@gmail.com.

Kinahanglang bag-o pang haon ang mugna nga imong buot idalit. Ang tigpasiugda ug tigdumala (moderator) niining balayan gapanilap sa katungod nga mopili ug modumili sa tampo. Tugotan pod unta siya og higayon nga mosugyot pagdugang og asin kon matab-angan usahay, pasabwan kun paughan gamay imong hinukad. Mao'y tumong ining balayan ang mamugnaong paghalingay ug pagsaw-anay sa atong gidalit. Kon gibalibaran, palihog ayaw og tyabaw. Ayaw tawon pamaak. Lagmit wala lang mobukal ang lana sa tigdumala kabahin sa timailhan sa tinuod nga wakwak.

sa makausa pa

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."
-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."