Sa Nobyembre sa panahon sa tingbagyo
matandog ang alampat ni Juan Luna.
Lagmit dul-an sa napulo ka dupa iyang obra
labaw pas taga-liog sa tawo, abot atop tingali.
Mihubas na ang baha og isig guroy ang katawhan
sa kabtangang wala mangaanod.
Didto hinuon sa tungang bahin
dunay tulo giguyod—amahan sa batang
gipangita pa ug iyang igsuon nga misulay
unta’g kupot niya sa wa pa mihapos ang sapa.
Ang ikatulo, matod pa, tagalaing baryo.
Nagpadaplin ang uban. Miyaka ang inahan sa unahan,
walay ikatug-an ang kawras nga gibilin
sa iyang pinangga kansang kamot midailos
ngadtos pagkawala. “Hain ka na, inday?”
Milakra iyang danguyngoy sa dulom nga yuta.
Nag-alirong nga nagkurog ang tanang natun-ogan,
nawad-a’g tingog agi’g inuwang sa kagabhion.
Dunay duha ka apohan, ambot unsay gistoryaan—
sukad-sukad, labing siguro, ingnon tang pu’nga—
nahingangha sila sa ilang nasaksihan.
-- JANUAR E. YAP
Talisay City, Cebu, Philippines
No comments:
Post a Comment