Mitikuko ko ilalom sa gripo
ug gipaawas ang tubig paingon
sa akong gamayng lawas.
Midailos kini sa akong tangkugo
paingon sa akong likod. Pagkalutaw
sa paminaw! Gisubay ko
ang pag-abot sa tubig
sa akong batiis nga mihalok
sa salog. Ang akong paa misidlak
sa pagkabasa niini: mga bituong mipilit
sa akong panit. Mikisi-kisi
ang akong mga tiil
kay wala kuno damha ang pag-abot
sa tubig nga dugay ra
gipaabot,
manluluwas
sa akong pagkalunod.
Mipahiyom
ang akong mga mata
sa nasaksihang
misteryo
nga kon mahibaw-an
latos
sa bakus ni Papa unya
ang matilawan.
Maayo ra sab
nga amang ang mga bungbong
ug
wala kini makakat-on paglibak kanako.
Miluhod ko atubangan
sa baldeng
puno og tubig, sa bag-ong
kalibotan
nga gahulat sa giila kong dagat,
diin ko mas dawat,
diin ko mas luwas.
Kas-a, gisaaran kong Mama
nga sa dagat kuno ko mag-birthday.
Otso anyos ko niadtong nasakpan niya
sa baybayon ang misteryo
sa akong kinaiya. Apan siyete anyos pa ko,
sa c.r. nga akong gingharian,
ang iyang anak unang nahimong
usa ka sirena.
-- JOHN GILFORD DOQUILA
Davao City, Philippines
No comments:
Post a Comment