ang bakukang sa lubi

Sa una kong paghisiklap ning bakukang sa lubi nga nagkamang
ning sinaw’ng salog nga tabla, ako kining ningsaypan nga usa ka
naglihok nga uling o usa ka tipak sa karbon. Pipila ra ang sama’ng
nagbaton og lubos nga kaitom: ang uwak, ang lubon nga hinog nga
lumboy, ang sinilakang kahoy nga kamagong, ang itom nga
sapatos nga bag-ong gitsarol. Unya dihang ako kining gipunit,
maoy akong nabatian ang kahibulongan niyang kakusog. Ang
paghiwid sa iyang lawas ug pagsikad sa iyang mga tiil daw usa ka
bagal sa koryente nga mipakurog sa akong kamot. Bisag usa ra
ang nagkurba’ng sungay nga mituybo sa iyang ulo, usa siya ka
minyatyor nga kalabaw. Ug kon mahimo pang sad-ongan mo kini
og usa ka yugo ug imong pabirahon, nagtuo akong iyang buntogon
ang labaw pa sa napulo kapilo sa iyang kaugalingong gibug-aton.
Apan sama sa tanang mga linalang ning kalibotan, kining
kusganong mananap nagbaton usab og usa ka kahuyang nga akong
ningkat-onan. Ug kini mao nga kon siya mahayang way mahimo
ang kakusog sa iyang lawas ug mga tiil pagbalik ngadto sa
pagkulob. Ug karon ning sinaw’ng salog, kining naghayang nga
bakukang nahisama kang Gregor Samsa, kadtong karakter sa
istorya’ng Metamorphosis ni Kafka nga sa iyang paghigmata
nahimong usa ka daku’ng pak-an nga naghayang sa iyang
higdaanan ug naglisod pagbangon gikan sa iyang nahimutangan.
Maong wa ko na dungagi pa ang pag-antos ning naghayang nga
linalang ug ako kining gitabangan pagbalik pagkulob, aron siya
makakamang pag-usab ngadto sa kaugalingon niyang kalibotan.

-- URIAS A. ALMAGRO
New Berlin, Wisconsin, USA