kabisdak: aliki

7.15.2021

aliki

Ang lusok sa ulan nga nangatagak

Sa lim-aw sa dalan

Mingmugna og pito ka libo

Unom ka gatos ug

Kaupatan ug usa ka aliki

Nag-iyahay og panagko ang mga aliki nga

Nakigbangi sa ubang mga alidong

Aron mailog ang gingharian

Sa masikaw nga lim-aw sa dalan

Usahay adunay mga aliki nga

Mangamugna sa dagkong lusok nga

Mingmugna sag dagkong balod nga

Mingpapas sa gagmayng mga aliki nga

Nangamugna sa gagmayng lagdo

Sa masikaw nga lim-aw sa dalan

May lusok usab nga

Nangatagak sa bato nga

Gauyokag batohanong kasingkasing ug

Wala man lang mitugot sa

Mga patak sa pagtuslob

Sa masikaw nga lim-aw sa dalan

Apan aduna gihapoy mga aliki nga

Nakighiusa sa ubang mga aliki nga

Mingmugna og bag-ong mga alidong ug

Mingkayab, nakigbisog, nakigharong

Sa masikaw nga lim-aw sa dalan

Taliwa sa kagubot ang mga aliki

Wala mingtahan og mugna og balod

Hangtod milurang na lang ang langit ug

Mihunong ang tagaktak sa ulan

Karon ang huyuhoy na lay mipauraray—

Gihapyod ang kalikopan

Dala ang kamingaw, ug

Nangahanaw ang mga aliki

Mipabilin na lamang

Ang katin-aw, nahilom

Ang tagaktak sa ulan,

Ug nahawan

Ang masikaw nga lim-aw sa dalan

-- JOHN DANTÉ

Consolacion, Cebu, Philippines

No comments:

hagit sa handurawan

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."

-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."

matod nila, mando nato

"What could I say at all without my roots?... What could I say without coming to ground?... and I took no journey other than the return."
-- Pablo Neruda

"And the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time."
-- T.S. Eliot

"The work of language deserves our greatest care, for the tongue’s fire may devour the world, or may light the way."
-- Scott Russell Sanders

"Memory that yearns to join the centre, a limb remembering the body from which it has been severed, like those bamboo thighs of the god… The personal vocabulary, the individual melody whose metre is one's biography, joins in that sound, with any luck, and the body moves like a walking, a waking island."
-- Derek Walcott

"We ascend, from the infinite pit of our perceptions, to the finite life of words."
-- William Bronk

salo-salmot

Ari mo! Ambi, atong tilawan ang imong tampo. Palihog ipadala lang ang tinagik nga balak ug sugilanon ngadto sa geemyko@gmail.com.

Kinahanglang bag-o pang haon ang mugna nga imong buot idalit. Ang tigpasiugda ug tigdumala (moderator) niining balayan gapanilap sa katungod nga mopili ug modumili sa tampo. Tugotan pod unta siya og higayon nga mosugyot pagdugang og asin kon matab-angan usahay, pasabwan kun paughan gamay imong hinukad. Mao'y tumong ining balayan ang mamugnaong paghalingay ug pagsaw-anay sa atong gidalit. Kon gibalibaran, palihog ayaw og tyabaw. Ayaw tawon pamaak. Lagmit wala lang mobukal ang lana sa tigdumala kabahin sa timailhan sa tinuod nga wakwak.

sa makausa pa

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."
-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."