ikyas

Nagtinagaktak ang akong sapatos,
nagdali nga di maabtan sa pagbundak sa ulan.
Sa daklit nga panaw sa Lahug
gisugdan na sa pagsamad ang dalan
sa nagpanon nga mga karo.
Mga busina nagsugid sa sentensya—
mga lunlon parolado sa nagkadaiyang
bilanggoan ibalhog na sa ilang gigikanan.

Misuway ako sa pagpara
pakyas puno na ang ilang gisakyan.
Gipaspasan ko ang akong paglakaw
kay sa akong pamasin daw wala pa ko
makatunga sa akong pagpanaw.
Layo pa ang tumoy niining
utlanan padulong sa Busay.

Ang bakilid diin ako
kapid-an nahunlak ug mibangon.
Ang matag huros sa hangin nga
miduyog sa akong bahakhak ug pagbakho.
Ang mga aninipot ug mga bakukang
nga dili mobalos sa pagbangotan
kon ugaling dili ko sila panumbalingon.
Kon sayloan ko man, sayod sila
ako mokayab ug mobalik kay ako
taga-banwa ug usa ka mangangayam.

Nagtinagaktak sama sa nagdaling orasan
ang akong sapatos. Paspasan ko pa
sa paglakaw kay buot kong mopauli sa Busay.
Magpasalipod sa nagkisdom nga kahaponon.
Ikyas sa salaod nga akong nahiagoman sa siyudad--

silot nga ilang gipahamtang, Reclusion Perpetua,
sa akong pagkig-abyan sa kahilom ug pakiglambigit

sa anino sa pag-inusara.


-- GENALYN G. OMAPAS
Cebu City, Philippines