Ining bintanaa, diin nakita nimo
ang kalibotan, ang bulan nahisama sa
tumoy sa usa puti ug luspad nga kuko.
Apan karon, buta ka na niini.
Namatog ang mga aninipot
sa sanga-sanga sa kagabhion,
gadungaw, gapaabot
nga himuon nimo silang balak.
Apan di nimo sila makita diha,
karong namahulay na
imong mga mata sa dayon.
Giharana ka sa huni sa mga gangis,
ang awit nga imong tigpaminawan
ingon arong gabhiona. Apan
bungol ka na karon.
Gibisita ka sa huyohoy,
aron unta iasoy
ang gihunghong sa mga dahon.
Apan wa ka na dinhi.
Kahilom ug handumanan
na lang ang gapabiling
galingkod tapad ning bintanaa.
Ang bolpen sa imong lamisa,
gabarog sama sa gainusarang kahoy,
way sanga, way dahon.
Ug ang imong mga papel nahimong dalag,
dili sama kadalag sa bidlisiw
nga nilili luyo sa mga dahon,
apan sama kadalag sa nakalimtang sulat.
Tagsa-tagsang nangatagak ang mga dahon
dihang mitayhop ang hangin. Kaniadto,
saksi ka sa pagpangatagak sa mga dahon
ug sa hinayhinay nilang pakighilawas
ug pakighiusa sa yuta. Apan karon,
nahisama na ka nila.
-- GRATIAN PAUL R. TIDOR
Dipolog City, Philippines
No comments:
Post a Comment