Sama nga ma’y usa ka planeta
mitapot sa kapunawpunawan
sa imong pangisip, namukadkad usab
og usa ka rosas ang uyokan
sa imong dughan.
Ako ra kaha ni, o tinuod ba gayod
nga duna’y bawos nga silot sa mga gutlo
nga ang kasingkasing moikid ug motalidhay?
Pananglit kon makakita kini’g higala
sa disyerto, makakaplag sa sikreto
sa pakigsandurot sa idlas nga iro.
Kon maaninaw niini ang bayhon
sa nag-inusarang rosas buswak
sa yuta nga niyam-iran sa mga balili.
Tingali mao kini hinungdan
sa imong kahigwa-os. Sa kahinam nga
mitugot sa imong mga tiil aron kini mangahas
pagtunob sa mga panganod. Layo sa wa’y puas
nga hangop sa madagmalong kalibotan.
Kuti ang pamalak. Dili lalim ang pagtagik
sa wa’y kinutoban, ang pagsapyaw ini
sa nangapandol nga pulong. Apan
ang kahagip-ot dili ba naghambin man
og kagawasan? Ang sapyaw nagtultol
sa mga tudlo ngadto sa tanaman?
Diha lamang sa kasingkasing tataw
ang panan-aw, nimo pa. Kon unsa-on
pagsuta, ikaw ra’y nasayod.
Sama nga ikaw ang makatubag sa tigmo
sa imong pagkahanaw. Imong kabilin asoy sa pangandoy
nga mitidlom sa lawod Meditirano, nangumpayot
sa mga lusay. Miduyog sa agik-ik sa halayong
punsisok sa mga bitoon.
-- JOHN C. BITON
Cebu City, Philippines
No comments:
Post a Comment