kabisdak: ang pag-awat

1.14.2009

ang pag-awat

miabot ang pintor
mikuha sa iyang mga kahimanan
ang mga bulok nga iyang gihapnig sa iyang mga palad
ang brutsa nga iyang gihulom, gitagaan og kinabuhi

sa iyang lig-on nga mga tudlo

molihok na ang iyang kahanas sa pagmugna
ang tawo sa daplin sa baybayon

ang larawan sa tawo nga nagpungko

sa daplin sa baybayon
dili na ang tawo kon dili ang tawo

nga giawat sa iyang kahanas sa pagpinta
pukawon ang atong mga pagbati

sa mga bulok sa iyang panit
wala na kini giputos nga mga unod

ug ang mga unod wala na magtabon sa mga bukog

dakong patag na ang tawo nga atong nahimamat
dili na siya ang bukid, ang sapa, ang dagat
usa ka debuho, nga usahay labing mahal pa gani

sa tinuod nga tawo nga nagpungko
didto sa daplin sa baybayon
puli sa tinuod ang giawat-awat
puli sa tinuod ang mga bakak

nga karon labing bililhon

bakak kana, kay dili na kana kadtong

tawong adunay daghang balahibo ang iyang paa
kadtong init og ginhawa,

kadtong imong gihapuhap, kadtong namatay
nadugta, ug sa kataposan gilumotan sa kalimot

-- RIC S. BASTASA

Katipunan, Zamboanga del Norte, Philippines

No comments:

hagit sa handurawan

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."

-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."

matod nila, mando nato

"What could I say at all without my roots?... What could I say without coming to ground?... and I took no journey other than the return."
-- Pablo Neruda

"And the end of all our exploring will be to arrive where we started and know the place for the first time."
-- T.S. Eliot

"The work of language deserves our greatest care, for the tongue’s fire may devour the world, or may light the way."
-- Scott Russell Sanders

"Memory that yearns to join the centre, a limb remembering the body from which it has been severed, like those bamboo thighs of the god… The personal vocabulary, the individual melody whose metre is one's biography, joins in that sound, with any luck, and the body moves like a walking, a waking island."
-- Derek Walcott

"We ascend, from the infinite pit of our perceptions, to the finite life of words."
-- William Bronk

salo-salmot

Ari mo! Ambi, atong tilawan ang imong tampo. Palihog ipadala lang ang tinagik nga balak ug sugilanon ngadto sa geemyko@gmail.com.

Kinahanglang bag-o pang haon ang mugna nga imong buot idalit. Ang tigpasiugda ug tigdumala (moderator) niining balayan gapanilap sa katungod nga mopili ug modumili sa tampo. Tugotan pod unta siya og higayon nga mosugyot pagdugang og asin kon matab-angan usahay, pasabwan kun paughan gamay imong hinukad. Mao'y tumong ining balayan ang mamugnaong paghalingay ug pagsaw-anay sa atong gidalit. Kon gibalibaran, palihog ayaw og tyabaw. Ayaw tawon pamaak. Lagmit wala lang mobukal ang lana sa tigdumala kabahin sa timailhan sa tinuod nga wakwak.

sa makausa pa

"Reimmersion (in native culture) is not an end in itself; it is to define more clearly the native grounds on which the Cebuano poet stands, the local parameters of language and experience, toward the end that he can stand in the world confident in the singular value of his own voice...

To conserve and extend the resources to which the Cebuano poet is heir by enhancing the natural rhythms of native speech, cultivating the rich concreteness of dialect, and confronting the particulars of his social experience...

The Cebuano poet today does not come upon a language that is already there, ready to use; he has to recreate it not only out of the rawness of daily speech but summon out of language that which has already fallen away from common consciousness and use."
-- Dr. Resil Mojares,
"Cebuano Poetry: Looking Backward, Forward."