Bitaw, bun-og na kaayo tali natong duha
ang tema sa kalaay ug kasakit, ug kapintas
sa kalibotan nga bisan sa atong
pagkamatinud-anon nakaako paghikaw kanato
sa diyotay tang pangandoy nga mag-uban
sa kanunay. Apan kon unta nakahulat ka lang,
mobalik baya ko aron basahan ka
sa mosunod nga balak ni Fernando Pessoa:
Sa atong pagpamalandong sa Ginoo ato siyang gisupak,
Tungod kay gusto sa Ginoo nga dili kita makaila kaniya,
Mao bitaw nga wala sila magpaila kanato…
Kinahanglan nga kita magpabiling yano ug malinawon,
Sama sa mga kahoy ug mga sapa,
Aron mahalon ta sa Ginoo, ug himoon ta niyang
Kita sama nga ang mga kahoy mga kahoy
Ug ang mga sapa mga sapa,
Unya hatagan ta niya og mga bulak sa tigpamulak, nga maoy
ilang panahon,
Ug sapa nga kadangpan kon matapos na ang tanan…
Ug dili siya mohatag kanato og sobra pa niini, kay ang paghatag
kanatog sobra makapamenos kanato.
Tingali pagkahuman nakog basa gunitan
nimo ang akong kamot ug, sama sa imong
nabatasan, mohangad ka sa langit. Ug tingali
sa kataposan mapasaylo mo na kanako,
ug tingali sa atong pagdungan og hilak
tugahan tang duha sa gipangandoy tang kalinaw.
-- VICENTE VIVENCIO BANDILLO
Dubai, United Arab Emirates
No comments:
Post a Comment