mga soneto alang kang orpheus

(hubad sa balak ni Rainer Maria Rilke)

I:3

Ang usa ka Ginoo makahimo niini. Apan tug-ani ako, mahimo ba, kon unsaon
sa usa ka tawo pagsubay ang mga kwerdas sa usa ka lira?
Ang atong hunahuna napikas. Ug didto sa gilandongang kinasang-an
sa mga dalan sa kasingkasing, way nagtindog nga templo alang kang Apollo.

Ang awit, sama sa imong gitudlo, dili ang pagpangandoy,
dili ang paghalad sa kadalisay’ng buot mong makab-ot;
ang awit mao ang Pagkatawo. Sayon, alang sa usa ka Ginoo.
Apan kanus-a man kita mahimo’ng matuod? Kanus-a man niya ibubo

ang kalibutan, ang mga bituon, nganhi kanato? Batan-on,
dili kana mao ang imong paghigugma, bisan pag ang imong baba
tingalon sa imong tingog–- hikat-oni

ang paghikalimot sa imong pugoso’ng awit. Kana matapos.
Ang tinuod nga pag-awit laing pagginhawa, mahitungod
sa kawad-on. Usa ka huros sa sulod sa Ginoo. Usa ka hangin.

Gihubad ni:
-- URIAS A. ALMAGRO, M.D.
New Berlin, Wisconsin, USA