(hubad sa balak ni Federico Garcia Lorca)
Berde gusto ko ikaw berde.
Berde’ng hangin. Berde’ng mga sanga.
Ang barko sa ibabaw sa kalawran
ug ang kabayo sa kabukiran.
Uban sa anino sa iyang hawak
ang babaye nagdamgo sa iyang balkon,
berde’ng unod, buhok nga berde,
ug mga mata sa ngamig nga plata.
Berde gusto ko ikaw berde.
Ilalom sa hitano’ng* bulan,
ang tanang butang nagsud-ong kaniya
apan wala siya makakita kanila.
Berde gusto ko ikaw berde.
Ang dakong mga bitoon sa puting yelo
miabot uban sa isda sa kangitngit
nga miabli sa dalan sa kaadlawon.
Ang kahoy’ng igos* minusnos sa hangin
sa papel de liha sa iyang mga sanga,
ug ang kabukiran, sungkabang iring,
mitiskag sa mapait nga mga aloe*.
Apan kinsa man ang moabot? Ug diin man gikan?
Ang babaye naglangaylangay sa iyang balkon,
berde’ng unod, buhok nga berde,
nagdamgo sa mapait nga kadagatan.
-- Compadre, gusto kong ibaylo
ang akong kabayo sa imong balay,
ang akong muntura* sa imong salamin,
ang akong kutsilyo sa imong habol.
Compadre, miabot ako nga nagdugo
gikan sa mga agianan sa Cabra.
-Kon mahimo ko pa, batan-ong lalaki,
kining kontrata unta gisilyohan na.
Apan ako dili na ako,
Ni ang akong balay dili na karon akong balay.
-- Compadre, gusto kong mamatay
nga desente sa akong katre.
Nga puthaw, kon mahimo,
uban sa bakbak nga pino’ng panapton sa linen.
Wa mo ba hikit-i kining akong samad
nga gikan sa dughan hangtod sa tutonlan?
-- Ang imong puti’ng kamisa nagdala
og tulo ka gatos ka maitom nga mga rosa.
Ang langto mong dugo nag-agos
libot sa imong bakos.
Apan ako dili na ako,
ni ang akong balay dili na karon akong balay.
-- Tugoti ako pagsaka labing minos
ngadto sa taas nga mga barandilya:
tugoti ako pag-adto! Tugoti ako pag-adto!
ngadto sa taas nga mga barandilya.
Mga barandilya sa bulan
diin ang tubig naglanog.
Karon ang duha ka compadre miadto
ngadto sa mga taas nga barandilya.
Nagbilin og laray sa dugo,
nagbilin og laray sa mga luha.
Mga lata’ng lamparilya
nanagkurog didto sa mga atop.
Usa ka libo ka mga pandaritas*
mitusok sa kaadlawon.
Berde gusto ko ikaw berde,
berde’ng hangin, berde’ng mga sanga.
Ang duha ka compadre misaka.
Ang dakong hangin nagbilin
sa baba og kahibudngang lami
sa apdo, sa menta* ug tam-is nga basil*.
Compadre! Asa man ang babaye, tug-ani ako,
asa man ang nayugot mong babaye?
Kapila man siya magpaabot kanimo!
Kapila man siya mipaabot kanimo,
sa bugnaw'ng nawong, itom nga buhok,
dinhi ning berde’ng balkon!
Ibabaw sa tangke sa tubig
ang hitano’ng babaye nagkiaykiay.
Berde’ng unod, buhok nga berde,
ug mga mata sa ngamig nga plata.
Usa ka nagbitay nga yelo sa bulan
nagtunton kaniya sa ibabaw sa tubig.
Ang gabii nahimong sama ka suod
sa usa ka gamayng plasa.
Mga hubog nga mga guardya sibil
nanuktok sa pultahan.
Berde gusto ko ikaw berde.
Berde’ng hangin. Berde’ng mga sanga.
Ang barko sa ibabaw sa kalawran.
Ug ang kabayo sa kabukiran.
________________________________________
* romance: ballad (usa ka balak o awit)
* sonambulo: naglakaw nga nagkatulog
* hitano: gypsy (libodsuroy)
* kahoy’ng igos: fig tree
* aloe: tanom nga may mapait nga duga, gigamit nga purga
* muntura: saddle
* pandaritas: tambourines
* menta: mint (humot nga tanom)
* basil: humot nga tanom, gigamit nga usa ka lamas
Gihubad ni:
-- URIAS A. ALMAGRO
New Berlin, Wisconsin, USA
