balak

(hubad gikan sa tinagalog ni Jose Lacaba

sa balak ni Pablo Neruda)

Matod sa uban, ang mga pagtuki sa taw’
Nga adunay pangalan, apelyido ug luha
Dili nako angayang iapil sa pamalak,
Sa akong gibuhat
Madaot ang poesiya
Pasensiya na lang sila.

Ipangamusta na lang nila ko sa Parnaso,
Bilib ko nila, ako mosaludo,
Tungod kay ako nahisakop sa laing tribo,
Ako taw’ lamang, adunay unod og bukog
Kon adunay magpasipala sa akong igsoon,
Ako siyang panalipdan sa pamaagi nga akong nahibaw-an--
Pulong ang sagang, balak ang sundang,

Sa matag hugpong sa akong mga balak,
Nagahadla ang pulbora ug asero
Batok sa mga madaugdaugon ug mga hambugero
Apan sa mga kabos ug mga dinaogdaog
Ang akong mga balak walay peligro…

Akong giawit ang mga kasakit sa akong nasod,
Gihapuhap ang mga lawas nga nangabun-og.
Dala ang sulo, akong gipangita
Ang mga nangapukan sa kangingit
Akong gipangtambalan ang ilang mga samad ug kasakit.

Akong gipukaw ang katawhan.
Akong gibaid ang ilang mga hinagiban.
Akong gibubuan ang mga paglaom.
Giduslitan ang mga kandila’g mitsa nga gitanom

Ang mga hari naglagot sa akong mga balak,
Dili sila buot nga ako maglaroylaroy sa kadalanan.
Apan kon ikandado nila ang mga pultahan
Daw sidlak ako nga molusot sa mga bantawan.
Kon sunogon nila ang kapatagan
Moagi ako sa kasapaan

Dili ako malubong sa kalapokan.
Dili ako mapugngan sa masinggan:
Ang akong balak mata sa banagbanag,
Kumo sa bata, kasingkasing sa agila.
Ako nanumpa nga sa kaanyag magapangga.
Ako nakigsandugo sa natawhang yuta.


-- LEO BOB FLORES

Bukit Batok, Singapore