ang kalibotan kong walking distance: diha sa pulong diin ako matinud-anon

SULAYSAY

Dalang Ramos, udtong tutok. Nagrakenrol ang akong tiyan samtang nangita og ATM. Ug tuod, sa unahan, ang BDO adunay ATM sa gawas niini, bakante. Tambag nila dakong usik sa kwarta kon adto ka mo-withdraw sa ATM sa laing bangko. Paksian og diyot nga charge, matud pa. Apan, unsaon ta man, gahi’g ulo. Tomguts na pud.

P500 lang, igo na nis paniudto ug pamiliti kon asa man ko ilabyog sa akong puol. Sa wala pa ko nahuman sa akong transaksyon, adunay gamayng kasikas sa atbang. Usa ka bulingit nga bata gialirongan og tulo ka gwardiya ug duha ka pulis. Pipila usab ang mga lumalabay nga nasangit sa maong kasikas. Sa akong luyo, naay tawong nagyawyaw, “Mao lang gyapon, di na mapriso. Minor gud na,” matud pa sa maong tawo.

Mitabok kos dalan ug miduol sa nagtapok, nag-anam og kakusog ang danguyngoy sa bata. Naghilak kini samtang nagkupot sa duha ka puthaw nga tubu nga giyatakan masigkatumoy sa duha ka gwardiya. Nagtiyabaw nga mihangyo ang bata, “Ako-a lagi ni, kuya. Wa ko ni kawata,” pakiluoy pa niya... PADAYON PAGBASA pinaagi sa pagpindot sa ngalan sa magsusulat sa ubos.


-- JANUAR E. YAP
Cebu City, Philippines